Söz (kelam)

elüstünde büyüttüm dört başı mamur hüzünlerimi
yüzümde telörgülere takılı yırtık bir gülümseme

sözü diliyle söyleyenlerin
etrafında arayıp durdum
insanların konuşan yüreğini
söz
kimi zaman ağustos sıcağı
kimi zaman söğüt gölgesidir

söylediği sözün gölgesinde
uyuyabilmeli insan

ne zaman ağzımı açıp iki çift laf etsem
eveleyip gevelemeden
sözlerime çeki düzen vermeden
bir bulut olur yağarım kelimelerce

her an geç kalmışlığın telaşı
verdiği sözden önce orda olmak
her şeyin iyi yanını görmek
bu öğreti ömrümün gülen yanı

yeri gelir bir karıncayı
büyütürüm umurumda
yüreği ağzında serçeyi
kanadı kırılmış yaralı
bir güvercini dert ederim

yeri gelir indiririm yelkenlerimi
sülieti ıslak mavi duygu denizine

yorgun ömrüme
ölü doğar her yeni gün
hiç bir dostun iyi haberi
müjdelemez çatık kaşlarımı

yaşama sevincini yitirmek
ölümle eşdeğer duruyor
hayatın önünde
aklın labirentlerinde koşarken
kendimi kaybedebilirim
ölebilirim de

ey! hayat
bir de benim türkümü söyle
kanırtarak yüreğimdeki acıları


15.01.2010