Su Safir Suret

1)
yalnızlığın bile güzeldi kan durması buz ve malt
Hep aklımda oluşun ama anımsadığında birden bire
Bir şehirden diğerine ağlayarak dönüşün örneğin
Özlem, insan etrafında dönüşünü ne zaman tamamlar
İşte yağmurun başladığı ve bittiği şarkılarda mesela
Büyür sesler kendim soğuk bir şehirim duyuyor musun
Hükmüm sana olan şiirlerimde itham adak
Ağaca astığım her dileğim suya atılan ya da
Bırak ben girsin içeri sözün bittiği yerde ilhak
Ayın ucunda sarkarak pencerene kaçak bir düşle
Elini ruhuna koy masum hiç kirlenmeyen im
Mirasını şiirlere bırakır her aşk bir gün...


2)
Burda zaman yok
Gölge düşer Ayın gölgesi bilirim akşam
Avuçlarıma Neruda yazar şiirleri
Avuçlarımda ölen bir kuşun ardından
Kıpkırmızı örümcekler ayaklarından gözlerime asılı
Kıpkırmızı bir kalbin suda soğuması örneğin
Yani göz yaşları kıpkırmızı kızıl ötesi gözlerden
Akbabaların kanından gönderiyorum tanrılara
Kuşları çölün ortasında ökselenmiş çocukları
Ölü hücreler ruhun tahrip edilmiş atlasında
Bir çocuk uçurtması omuzlarında camdan kelebekler
Dokunduğunda dağılan kumdan yel değirmenleri
Katrana boyanmış bir gece gönderiyorum tanrılara
Yağmurun yağdığı her yerde bırakıp gitmesinler diye
Bilirim yaraya üşüşen larvaları kovmak
Bir kalbin sadakatı olmaktır elbet...


3)
Yaşı yok ölmenin recm
Tam bir şiirin ilk cümlesinde
Belki çekerken gök kuşağını bir ucundan
Yağmura ekerken bir baharı ikinci cemre
Ya da öperken seni
Elini ruhuna koy
Hayat çizgilerindeki hayellerim
Güvez renginde nihai çocukluğuma
Söndürme saçlarımdaki siyahı

Magma kardeşim Thera
Mistik habercim Morphe
Çıplak ağacım Yuta
Bölmeyin soluğumu bir aynada
Avuç içlerinde kırık hayat...



...