Sukûtum Irmağında Çağlasın

Al bizi göğsünün tenhalarına,
dökülsün yağmurun son acelesi!

...

Bir rahmet gizlensin avuçlarına,
ellerin saçlarımda ana dirensin.

Vurulsun zamanın en son yaprağı
gözlerim yüzünde ebede gitsin.

Susmasın içimde adının yankısı
bütün duvarlarım seni gizlesin.

Şehriyar olduğun bu saltanatta,
bedenim ömrüne adak verilsin.

Sesinde duyulsun bu köhne adım,
sen benim ömrümün ırmak sesisin.




Yak bizi gözünün şafaklarında,
susasın mevsimin billur nefesi!

...

Bir deniz dökülsün kelamlarına,
dudakların alnımdan zamanı silsin.

Bıraksın peşimi bu yalnızlığım,
yakamoz bakışların canıma yetsin.

Dönsün dünyalarım durduğu yeter,
başımın dumanlı kavak yelisin.

Kapansın ayağına gözümün feri,
içinde gılmanlar saklı cennet gibisin.

(H.Irmağım'a / S.Canım'a)

(3 hece 7 harfsin / ben şairsem şiir sensin!)