Suret-i İnsanlar

Tırnağıma takılıp düşen maskeleriniz ya da aynalarınız,
Gecenin ortasında tenha bir mezar taşı alnınız ya da yüzünüz
Ve ben, cehenneminize komşu düşlerde en görkemli yalnızlığım.
Kâinatın kıyısına vurmuş, Darvin amcanın elleriyle,
Size masallar getirdim, tanrı oğulları ve tanrı kızları,
Balçıkla sıvanmış nü sancılarınıza yazısız kitaplar getirdim.

Bir vahinin ilk cümlesiydi. Kalbimin dipnotu sev' idim.
Burada çok güldüm, katıla,katıla gölgeme çünkü şizofrendin.
Sen, besmeleyle toprak yiyen iguananın dilindeki evcil karınca,
Çürük tuzla suya bıraktığın cesedim vardı ya?
Çok mutluydu, çünkü senin dualarınla ölen peygamberlerin
Kayıp gökyüzü seyahatnamesiydim.

Melezdir kan siyah bir tarantula gülümsemesinde
Duvarına as bak gözlerim penceren, sokagın, hatta kentin
Durma kirpiklerindeki kadavrama üç âmentu bir la...
Kapat avuçlarımı okunmuştur, sana sen misillemesin.
Kendine bir krater bul düşeceğim yağmurunda meteor,
Daha sana yeşile boyanmış uçurumlar büyüteceğim.

Yedi martı kalbinden geçtim seni düşünürken.
Bir eli yerde bir eli gökte' tanrı da biliyor,
Rüzgârın yazıp bozduğu kaderin naif oyununda
Hikmetinden suâl olunmayan ilahi komedi.
Seviyor, sevmiyor döngüsünde ey soylu yenilgi;
Kaldır gölgemi kırıldı en ince yerinden.
Neden bunca korku, telaş, keder, kıyamet
Yirmi bir gram eksilirmiş insan ölürken...

Üşütmeyeceğim cümleleri bu defa asi ve özgürdürler
İşte, şiir dışında kurun devriklerinizi ve gidin
Emirdir: İnsan olmadan gelmeyin geriye!

CC_