Sus Dokundu Yüreğe...

Kayar gözlerimden yaşlarım
Tutamam tutunamam kirpiğe
Akıyor işte
Kıvrımları nemli çehre
Yüz veriyor zaman ölüme..
Dokunuşu aheste hicranın
Vurdukça yitiğe
Boğulur hıçkırık
Tıkanır hece...
Günü yitirmiş gece...



Sus dokundu yüreğe
Gidene ağıttır hikâye
Durmuyor hatırsız derman
Tükenmişçesine...




Kırk bir mum yanarmış ölene
Kırkına değin
Her gün biri sönermiş
Ve son mum
Bir ömür yanarmış ta yanarmış
Velhasıl
Yakarmış ta yakarmış...




Söz biçare
Ölüme ne çare...
Daha dündü gün dolmadı
Gözlerimde gülüşü solmadı
Ziyan yitik
Düşüm bitik
Yâdın oldu hasretlik
Düşün ki biçareyim
Ne çare...



Damlayan yaşlar yürekle buluşunca
Sözleşmeli kadere isyan olur
Davalar...
Ben sızılı
Ebedi bir gidişe
Buruşmuş suratımla
Sığınmaktayım... Ki biçare...
Hikâyene kanmaktayım...Ki ne çare...