Taammüden Hayat

başına buyruk ,yarı açık dudakların...
şakağında kurşun soğuğu ter,
pişmanlıkla mümkün arası
kararla vazgeçiş arası
taammüden hayat...




devrilir bir bir olasılıklar
katlanıp kaldırılır anılar
yaka paça düşer önüne düşüncelerin
yorgun bedeninde muazzam bir sessizlik...



kimliksiz bir anlam yerleşir beynine
utanmadan yüzündeki çizgilerden...
her gece bir önceki geceden uzun,
doğmaz sabah gözlerine...



duvar sana bakar, sen duvara...
fısıldaşır meleklerin
duymazsın
ki
ne yazık bu son uyarıdır....



sızarken kalbin aralığından
koyu renkli bir aşk çizer anlam...
ellerinde yarım kalmış bir panik
korkar aklın karanlığından...



yüzün sarı kum çiçekleri gibi
boşuna bölünür uykuların
sıradan bir şafak vakti daha geçer
geleceği yok sanki bu kaprisli sabahın...



hedef küçültür yüreğin
bir bardak demli çay eşliğinde
ve
süzülüp akar yaşlar ağulu gözlerinde...