Tanrı’nın Gözyaşları
Çığlık çığlığa ağlıyor göğsümde kalbim
Yaşamak değil ki bu
Acı dolu her iniltide
Şeytanın sıfatına bürünüyorum
Düşün melekler
Bırakın kendinizi Tanrı’nın kollarından boşluğa
Minnacık ellerinde ölümü tutuyorken o çocuk
Hesap sormayı nasıl kaldıracak aşk ile atan kalbiniz insanlığa
Artık geç kalınmışlığın sınırından geçtik
Ağır
Daha da ağırlaşıyor zaman ezilirken insanlığın ayıplarıyla
Yetmiyormuş gibi onca kayıp
Bir taş
Evet o ilk taş
Bir günahsızın inancını yarıyor baştan aşağıya
Ve nihayet başardık
Kutlayın
Kan fışkırıyor Tanrı’nın gözyaşlarından dünyaya
Ah ki ah
Üzdük Tanrı’yı hem de çokça
Bu topraktan hayır gelmez artık
Cesetler baş veriyor baksanıza batan güneşin her çığlığında
Tersine döndü tüm yaşam
Ölüler yaşıyor
Taşıyanlar da çürüyor inancını sırtında
Dualar mı
Dualar ise sarkmış yaşlı ve buruşuk
Ait olmadığı sahte avuçlarda
Geriye dönüş yok
Gerisini çoktan sildi zaman
Şimdi sonrasının zamanıdır
Aslolan geç kalmanın sınırlarını zorlamaman
Diz çökün ey melekler
Bırakın kendinizi Tanrıdan geriye kalan dipsiz boşluğa
Bakın
Minnacık ellerinde ezilmiş bir kafatasıyla oynuyor o çocuk
O çocuk ki uzakta aramayın
Aynada sırıtıp küfrediyor sıfatınıza
"Adalet Türküsü " nde söylendiği gibi ' öfkeliyiz bu düzene'.. Kaleminize sağlık
O kadar çok yoksunuz ki artık sevgiden sevmekten bıkkın ve bezginiz insan olarak yaşamın getirdiklerinden istemesek de kendimizi bitiriyoruz ve ve en büyük canavar insan diyoruz sonuçta güzel şiirdi Menekşe hanım tebrikler sevgiler