Temaşa

Beni ne zaman unutsan bu şehirde
Sessiz rüyalar aralanır
Halelleri yoklanır gecenin
Yalnızlık uyanır içimde
Kuş uçmaz kervan geçmez
-Uzaklar-
Öper gözlerimden sessizce

Çizer yaslı göğün gövdesini
Uçurum arayan yıldızlar
Yalnızlığı büyütür yollar

-Öyle uzak ki içim
Bu yüzden hep fizanda uyanır gözlerim-

Görünmez suretine bürünür
-Ücra mecra-
İçtenliğini bilmediğin boşluk

Konar göçmez
Tanrıdan yadigâr
Kışladığım kader

Hükümranın duru eğnisinde
Pusulaya gelmez
Bu kalp durdukça bende

İçinden geçtiğim bir nebze soluk an
Zehri sayıklayan
Hangi hülyaya dalsam
Kâbus güncesi
Uyuyamam

Efkârına demli
Karanlığı giyen seyyah
Tecride tanık yüz
İmanla günah işlemiş

Çeker sessiz sedasız mesafelere tetiği
Esamesi silik esatiri vurur
Tenha bir şiir üstüne yığılır kalırım