Tesellim !samatya........

beşinci katta başladı
bu hikaye

çıktıkca derin acılar sardı
tek teseli manzarası idi

ahh! çok koştuk merdivenlerinde
çok ağladık kapı eşiğinde

son saydığımız ilklerle doldu
atığımız her adım

ve uzaklaştık her inişte
dibine kadar bulaşmıştık

karanlıklar zifir geceler
asla dinmeyecek sanılan işkenceler

gece olsun yıldız düşün koynuna
düşlerin değil düşüşlerin kovalasın rüyanı

daha dik daha sert basmak için
ve bağırmak son avazda çığlık gibi

ve katlanmak katran karası gözlerine
acıdan küçülmüş ''yorgunum'' diyen sözlerine

-'bitecek az kaldı 'demek oo koca yalanı
dile söyletmek gönüle ağlatmak

işte seni hasta eden beni bedbah eden
ilet hastalık olmasaydı samatya yolları

güller döküp meyler içip şarkılarda söylenen
bir kocamustafapaşa olurdu elele gezdiğimiz

bir can daha bıraktım sana ............
denizini de gemilerini de martılarını da işte bilirsin sen
tek canım kaldı .............