Tiamat

Kehribar güneş müzesi gözleri Tiamat
Uzanmışım bir gamzenin gölgesine
Bulut üstü ay kuşları göç eksenli
Çekmişim kökümü topraktan
Suyun saçları güz polenli
Uçuşur gözlerimiz düşlem karası
Yitirilmiş bir çığlıktır sesimiz uyan





Yüzün kuşatmadır ıssız ömrüme
Kırılır ışığım tut öznemi
Kozanda kelebek cesetiyim
Ölmüşüm bir ağacın gölgesinde
Kırmızı karınca ayaklanması
Kum kuşu yaz mahyası
Yusufum dedim küstü yağmur
Uzaktım kolları kırılmış Hektor
Ey Ecrin incinmiş cehennemim
Öyle dur donsun bütün döngüler gülüşünde
Lirik göz yaşıyım içime bakan bir resmin





Biliyorum gece atmosferidir hüzün
Baktığın aynalarda düşten gerçek
Damıtıp yüreginin tülünde
Sızdın mavisine içimdeki denizin


Neresinden tutsam sen bir ömrün
Tek tanığısın düşlemi aşk
Göğsüme sığınan tek ganimetimsin




Aldırma sen
Kefen gözlüdür ayaklarına dolaşan gölgeler
Yıkılmıştır uçurum ağızlarda heterodoks mabet
Her gün bir baska sesle dua eder ölüler---