Tut Ki Gömdüm Gamzeme Seni

doğrudur ...
tut ki sevmedi elinde tuttuğu cigarası kadar beni...
gözleri hep tebdil dolaştı bedenimi
aşka saygı mitinglerinde gibiydi sözleri
tut ki
elleri benim
yüreği evim değildi...


aşk diye başlardım her söze
kadınıymışım gibi
tut ki ezberlerim yanlıştı
tut ki hiç yaşanmamıştı...


anladım ki
özlemekle dolmuyordu yeri boşluğunun
koca taşlar gibi otuyordu yüreğime
ondan bahsediyordu bazen birileri
bir düş müydü gördüğüm
yoksa gerçeğim mi ...


ne fark eder ki ...


doğrudur...
tut ki
ben sevdim...
o sevmedi...



/aşk eziyetli bir öyküdür
ve neresinden bakarsan bak
senin sabrın kadardır.../
derler...


alıp yokluğunu yedeğime,
kalmışsam limansız bir gemi gibi ortada
ateş gözlerinin yüreğimin köprülerini yaktığındandır...


tut ki sevmedi
şiire sevdalı bir çocuk gibiydi dili
öptü ağzıyla ayrılığı
cam gibi döküldü kirpikleri

ne fark eder ki...

saçları rüzgarsız
yüreği sevdasız bir kadınsam artık
bilmem ki neyin umudu bu içimdeki...
bir adamı tedirgin sevmek tutkusu
ki
kuşkulu yüreği...


tut ki
sardım artık kalbimin acemi yerlerini
daha da güzelleştirdim gülüşümü
hatta ,
gömdüm gamzeme seni...
tut ki
ben de sevmedim seni...
sev
......me
...........dim
...................se
........................ni....












not;
çok aşığım sananlara ve buna gülen bülent dürüst'e..:))





şiirlerimin yürek sesi
BİRSU CANYOL'A
teşekkürlerrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr