Tutsak Benliğim

Kadehler dolusu yalnızlık içiyor
Kendimi sende kaybediyorum...



Dün öncesizliğine büründü günüm
Unutulmuş vakitlerin birinde kaldım
Rüzgarda kalan ruhum güz hüznünde
Sevdam savruldu bilinmezliğe



Kabuğunu soyduğum düşler içimi acıtsa da
Dumanlı bakışları gömdüm yüreğimin toprağına



Sebepsiz
Güneşim donuk...



Karanlık yüreğimin izdüşümünde
Renklerim kayboldu her şey boz bulanık
Sol yanım dilsiz yolların başlangıcında
Yol boyu belirsizlikler eşlik ediyor bana



Kayıp gitti avuçlarımdan firari hayaller
Ellerim buz sarkıtlarında asılı üşümekte
Ne yapsam yetmez ki ısıtmaya



Gözlerimin yağmurunda silindi
Dileklerimin satır başları ....



Aktı uzaklara kanım gibi pervasızca.
Sonunun olmadığı belli sus oluşlarda.



Anladım ki!



Eylül'e tutsak...



Kayıp zamandan çaldığım yaşamışlığım
Kırık dökük ne varsa içimde telafisiz
Beyhude gözyaşım, ilkyazım, sonbaharım



Her nefes alışımda düşümden kopandı
Yüreğime kazınan tek sevdam...



Öyle de kalacaksın.