Üçü Birarada Yalnızlık

akik elmaslarla yontulmuş yüreğim
tek taş
bir yalnızlık
tek sayılar gibi yasak
asal bir şey bu yalnızlık
hiç bir başka şeyle örtülmüyor üzeri
özlenirsede arada
berbat ötesi berbat...

olabildiği sadece
çift kişilik çarşaflara tek kişilik hakimiyet
yarım elma gönül alma da yasak artık
elmanın yarısı yok yitik!

yarım ekmek bile satılmıyor
ki karpuzun yarısı hiç!
teinsiz kahve gibiyim
boş
ne versen yerim şimdi
tek dudağın tadı yokmuş !
öğrendim!

tepkisiz hayata özenirdim
kavgasız
istediğim kanalı seyredebiliyorum
istediğim saatler bana amade
ama...
harala gürelede özlenirmiş!
tuzu biberi tadı içinde saklıymış
hane içinde harca(n)mak içinmiş belki!

oysa şimdi;
hırslarım bile çevre esnafa tedavül!
-hayır çifte kavrulmuş olmayacak kabak çekirdeği!
-iyi olmuyor onlar
çünkü!
-ikili ekmek istemiyorum
çünkü!
-fazla geliyor!
çünküsü yalan!
ben yalnızım diyemiyorum
kıskanıyorum aslında!
gerisi koca bir yalan!

tüm mevsimleri 'ikinci bahar' yalnızlığın
tüm renkleri kurşuni!
yürek rengi siyah
hayat rengi kıskanç!
pembeye benzemez bir kahve_rengi


kıskanç değildim aslında
ama her birlikteliği kıskanır oldum artık
bazen küfür gibi geliyor
bazende güzel bir slogan oluveriyor ağzıma;

şimdilerde kahveler bile üçü birarada
ben yalnızım hâlâ!