Uçurum..

hani her defasında gitmeye korktugum uçurumum varya
o uçurumun yanıbaşındayım
yüregimdeki sızı daha bir derinleşti sanki
hatıralar canımı yaktıkca daha bir suskunlaşıyorum
gözyaşlarım sessizce süzülüyor yanaklarımdan
aglıyor gibiyim rüzgarın soguklugu yüzüme vurdukca
o sogukluk üşütsede beni
içimde yanan, acılarımı serinletmiyor
rüzgarın mumu söndürüp rüzgarı kuvvetlendirdigi gibi
daha bir yakıyor beni..
ah! yıllanmış hatıralarım
o gülücükler ..
mutluluk fotografım vardıya benim..;
hani o yagmurların altında
o yüzyıllık çınarın dallarında otururken
hani o deniz kokulu
kırçıçekleri arasında..
benim mutluluk fotografım
ondan geriye şimdi rüzgarın yüzüme çarpan soguklugu,
yanagımdan süzülen gözyaşlarım kaldı..
birde yüregimdeki sızı...
sanki bugün daha bir derinleşti..
hiç geçmemiştiki..
dinmesini beklemk içimdeki fırtınanın bir hataydı
neler vermezdim ki zamanı geriye almak için
ama sadece hayellerden ibaret
anlatmaya korktugum mektuplar yazıyorum yine;
bir yokoluş eseri..
birde yüregimdeki sızı...