Umut Çocukları
Tutuşmuş kalbinde çaresizlikler
Sokakların prangalı özgürlüğünde
Dilinde özlem yüklü bir ezgi
Durmadan söylüyor bir kaldırım güftesinde
Hor görülmüşlükten kaçar
Eziktir bakışları
Şefkati arayıp durur
Umutsuz çırpınışları
Düşleri ise hep asılı kalmış kirpiklerinde
Boyun eğmiş kaderine
Bir çığlıktır susuşları
Gidecek yeri yoktur
Ne akraba ne ocak
Köprülerin soğuk duvarlarıdır
El açan ona kucak
Yankılanır kimsesizliğinde hep ayak sesleri
Sizin suçunuz hiç yok mu ?
Der gibi bakıyor gözleri
Ben mi istedim diyor bu hazin sonu
Ağladı ağlayacak
Adı sokak çocuğu
Hayatın kaçıncı sahnesidir bu yaşadıkları
Umudun son perdesinde sona ermiş umutları
Hep sevgiye hasret kalmış
Bir dilim ilgiden muhtaç
Pembe yarınlardan uzak durur dünyaları
Ey ışıklı gecelerin gülen yüzleri
Gündüzlerin ise herşeyi gören gözleri
Kimsesizlerin kimsesi olmak ise insanlık
Size sesleniyorum
Bir yudum sevgi katıp
Kurtarın yarınları...
Çocuklar aydınlık bir milletin ışıklarıdır...
28,10,2010
Çocuk denilince hele savunmasız ve kimsesizse orda donup kalıyorum ve toplum olarak tüm özverimizi göstermeliyiz diye düşünüyorum hatta uyguluyorumda fırsat buldukça bu duyarlı şiirinize bende kendi şiirimle katılmak istedim izin verirseniz tebrikler size Arzu hanım...
Yeşil pembe bir balonla. Kibrit kutusundan salonla. Üstte kısa pantolonla. Ellerinde uçurtmalar. Oyunda oynayabilsin çocuklar.
Açık mavi bir deniz. Güneş görmüş ten,beniz. Beden yürek tertemiz. Kumdan kulede yapmışlar. Tatilde yapabilsin çocuklar.
Dürüst aile yapısına. Güvenle açılan kapısına. Yarınlarının tapusuna. Vaat ettiğin geleceğe. Umutla bakabilsin çocuklar.
Biz yaşadık sıra onun. Hiç değişmez doğal kanun. Bu da öbür yüzü madalyonun. Aç önünü koşacaklar. Büyükte olabilsin çocuklar. 👍👍👍👍