Umutsuz Bir Aşka Doğru

Bir Pazar sabahıydı,
Saat 10:00 u gösteriyordu,
Bindim Kadıköy'den bir vapura,
Gideceğim yeri bile bilmeden,
Sevgi pazarına desem değil,
Aşıklar mezarına desem o'da değil,
Benimkisi umutsuz bir yolculuk.


Derken yanaştı vapur Eminönü'ne,
Yolcular iniyorlardı birbirlerini iterek,
Seyrediyordum aptalca o inişleri,
Nereye koşturur bunca insan,
Nedir onları böyle coşturan,
Ve en son indim iskeleye,
Umutsuzca yol aldım Eminönü içlerine.

Gideceğim yer belliydi belkide,
Ama sebebi neydi gidişimin,
Ve vardım ensonunda beni,
Bir kafede oturmuş bekleyenimin yanına,
Önce bir selamlaşma faslı sonra,
Sonrası malum umutsuzca koyu sohbet.


Olmadı olmayacağınıda biliyordum zaten,
Sabah vapura binerkenden belliydi olmayacağı,
Anlaşamadık,uyuşmadı kafalarımız,
Uyuşmasınıda bekleyemezdim ki zaten,
Daha konuşmaya başlamadan ben,
Açtı birden o şam ağzını,
Dedi ne iş yaparsın,gelirin ne?
Daha o sözlerle bitmişti benim için,
Umutsuz yolculuğun umutsuz aşkı!


Ne istediğini bile bilmiyordu,
Belki beni yolunacak bir kaz zannediyordu,
Nereden bilsin zalim garibim,
Benim sevgiden başka bişeyimin olmadığını,
Olmayacağını söyledim,onu bile anlamadı angut,
Sudan çıkmış balık gibi surtıma bakakaldı,
Bende son tokalaşma ved busesiyle,
Eminönü iskelesine doğru yol aldım,
Tabiki umutsuz aşkımıda yanıma alarak.