Unutulmak

yalnızlık ansızın dayanırken kapına
anılar mağrur çizgiler bırakır yüzünde
gücenirsin acı gerçeğine aynaların

köhne sandallar gibi
bir mechule metruksun
dibi kara duraklarda içlenirken vefasına insanın
törpülenir sabrındaki selamet

unutulmak tanımaktır ihaneti
zamanı yitirmektir beyhude
acı bakışlara düşerken yadın
acınmak ağır gelir içlenirsin

kaç selamın kalır cevapsız
avuçlarında sıcaklığı tükenir yarenin
içinde sabahlara sarkar karanlığın
güneş pencerene küser gibi takatsız

ah!bu şehir seni anlatır gibi yorgun
uğraksız sokaklarda demlenirken hasretler
yosun tutmuş duvarlarda kalmaz cevaba adresin

hayat kuma çizdiğin resimlere benzer
bir dalgaya kapılır sevincin içlenirsin

nice dünler tozlanır saklında aradaığın
nice geçmişler aratır halvaktin ağlarsın
yaranı sarmaya kalmaz zamanın