Üşüyor Sensizliğim....

Gittikçe azalıyorum kendimde
Aksine senler çoğalırken
Çoğula dönüşen bir yalnızlık dolar içimde
Soludukça rüzgara karışan...
....
Vuslata hasret sökerken şafak
Ayrılığın valsinde gece çığırtgan
Duvarda yankılanır lal avazı yalnızlığın
Gölgeler mahçup, sensizliğe yontulmuş zamanda...
Boynu bükük sokak lambaları ıssızlığında
Yokluğunu işaret eder tüm levhalar köşe başlarında
Kaybolmuş ruhum çıkmaz sokaklarında
Beyhude bekleyiştir yollarını,
Yeniden ölüyor bu şehir her gidişinde
...
Kurşuni bir şafakta ağlarken ruhum
Yükünü taşıyamıyor artık firkatin bu kalp
Dilim telaffuzda zorlanır artık suskularda vuslat
Sukunumun yasında sabrın son raddesi
Çıkmazında kaybolmuşken solumdan geçer hayat
Avuçlarında kanayan bir an kadarken ömrüm
...
Her damlası sen haykıran,
Gözleri konuşan bir dilsizim
Ayaza keserken her kelime
Üşüyor sensizliğim
/Döker hüznümü ıslak kirpiğim
Tellerine yansıtır resmederken her anımı
Sonra kalemime dökülür gözlerimden yaşım
Boğulur sözcükler ıslağında
pejmürde bir kağıdın/
Payına sus düşmüş sevdamın...
Gözlerinin içinde damlayarak ölürüm
.....Ört üstünü şiirimin,
........Üşümesin sözleri/m