Uzak Ruhum

Ben seni sevmiştim bir kere
içinde ben olmayan yüreğinle
sevdamı dillendirirdi şiirlerim
saçlarının her teline yazdığım mısralarımı
cümle alem kıskanırdı
bir tek seni güzel saydım diye

güzeldin
seni anlatmaya yetmeyen mızrabımda
yüreğimde benliğimde güzeldin
ne zaman anlayacaktın
farkına ne zaman varacaktın
değerinin benim kadar
dünyayı anlatan adına verdiğim manayı
kim verebilecekti
hangi söz hangi şiir yazılabilir
gözlerine bu kadar delicesine kim bakabilirdi
ırmağı çağlayana kim çevirebilirdi ki
benden gayrı
karanlık kıymet bile vermezdi yıldızlara
birini söndürür diğerini yakardı
güzelliklerini hiçe sayarak
dilediğince
güneş aldırmazdı
kimin yandığına kimin donduğuna
o sadece güneşti
gerisini umursamadan
ya ben
ne karanlık kadar acımasız
ne güneş kadar umursamaz olabildim

sen karanlıktın sen güneştin
bense yıldız inatla yanmaya
sönenin ardından diğeri olmaya uğraşan
kimi titreyen kimi kavrulan

ben seni sevmiştim bir kere
içimde ben olmayan yüreğimle
ben bir sevdalı
sense uzak ruhum