Ve Başladığı Yerde Biter Tüm Yolculuklar!!

önceleri sakindi deniz...
alabildiğince mavi,olabildiğince yeşil.....!
güneş vuruyordu kıyılara!
sığınılacak liman bulunmuştu yalnızlığın kaptanlığını yaptığı kayıklara,
ne sevinçleri yolcu diye almıştık rotamıza..
sonra yağmurlar başladı yağmaya!
burnumuzun ucuna düşen damlaların ruhumuzu sırılsıklam ettiğini fark ettik geçte olsa!_
....

birileri önce güneşimizi çaldı,sonra ilkbaharlarımızı
fırtınalar yerle yekzan etti sığındığımız tüm limanları
artık ne deniz alabildiğince mavi
nede yeşiliz eskisi gibi..
......

şimdilerde alnımı toprağa yaslayıp,
öksüz çocuklar gibi ağlıyorum!
sesin tırmalıyor kulaklarımı
hala yanımda uyuyorsun sanıyorum...
elimi atıyorum sol yanıma...
yoklugunu kucaklıyorum...
bu kadar ayrılık
bu kadar rutubetli gözyasları...
ve bi bu kadar daha 'bu kadarlık'fazla bana...

dön...
ne kadar çok seviyorsam...
işte o kadar da
ÇOK ÖZLÜYORUM.....!