Ve Dokun Seven Kalbinle

....


Ne gerek vardı şimdi bunca söze şaire
İki lafın belini kırmak varken
üstelik
Ömrü şiire kul etmişken...

Cilalı parmakların nasıl da yakışıyordu kaleme
Sözümüze eyvallah...
Şimdi
Kan damlıyor rujuna
Rujun kan kokuyor dudakların da
Hayır gördüğün keme /Eyvallah yok ama
Oysa
Biliyor musun
güller getirmiştim sana
Şarapçı keremin solmayan güllerinden
Dün
Şehrin göbeğinde memleketim de otururken
Kadife kesesinden boynuma asmıştı kerem
Demet demet
Biçilmez güllerden / Dikeni de gül desem ...

Seyrimi getirmiştim sana
Anamın babamın Hıdır Abdal semahın dan
O'radaydım hala
Cahilin günahına söz etmem
Ondan dokunmaz kanıma fitne fucur da,
Vakitsizce dokundun kalbime ince ince
Daha dün
Sevgiyi getirmiştim özü sözü bir olan
Kareye aldın siyah beyaz fotoğraftan
Hasar yaptı retinan
Olmadı işte...
Bak yine anamdır sözlerim
Bak güzelim !

Ekmeğimin hamurunu yoğururken anam lokmamı sevgiyle büyüttüm ben
Yol bilirimde gidemem cesaretim den
Patikanın sağın dan solun dan hançeri de gördüm dünden
Dün den taş üstüne taş ekledim bilemezsin sen
Her taş üstünde su götürdü çektiklerim
Pir Sultan dan derlerdi hep büyüklerim..
Taş attın pencereme kırılacağını bile bile...
Ve
Bile bile
Çekme ipini gördüğün gözle zira her gönlün incesi sızlar...
Sen,
Bilimin bahçesinde koşup oynarken
Açılmamış kalemim kaldı yastık altın da
Yazgımı getirmiştim sana
İmladan yoksun bozuk düzenin tam ortasından...






/Dün gördüm pazar tezgahın da, sevgi satılıyordu yumak yumak el alem takmış boynuna /