Ve Sessizlik / Ve Yağmur / Ve Hüzün
Ey / En Acımasız Sessizlik...
İçimden karalayıp, yüreğime yazdığım şiirlerim
Ne oldu da aniden sustunuz,
Kulakları çınlatan o son bağırmayla
Kızıl bir gök gürültüsünün peşine takılıp
Tuhaf, sağır, soğuk, ıssız ve çocuksuz,
Kış mevsimi parklarıma gidip yerleştiniz
Sessizlik / Sen...
Yaz ortasında çiseleyen güneş yağmurları gibisin..
Ardından, delice yağan sağanakları getirirsin..
Ayak uçlarında yükselip yürümeye çalışma boşuna
Ayakkabıların, yüksek ve sivri topukludur senin
Tıkırdamadan, uykuları bölmeden edemezsin...
Sessizlik / Vazgeçilmezim...
90'lı yıllarımın şarkılarını fısıldıyorsa kulağıma
Bir düetle eşlik edersin Minik Serçe'li yağmura...
Damla damla karışan o ılık, şeffaf hüznünle
Belki filizlenir, belki de sürgün verirsin
O kurak, o çorak, o yürek toprağıma...
( 12 Aralık 2011 Pazartesi )
sessizlik gerçekten 'ses'sizlik midir? yoksa kendimizin sesi midir ? Ama bazen öyle yüksek çıkar ki sessizliğin sesi dediğiniz gibi uykularımızı böler uyutmaz bizi... Tebrik ederim Fatma Hanım...
Sessizliğin sesine uyanıp yazdığınız bu güzel şiirinizi gönülden tebrik ediyorum. Şair sessizliğin sesidir zaten. Saygılar.
Sessizlik bazen işe yarar bazen de çok bunaltıcı olur.Sessizlik bunaltıcı olduğunda tepkisizliğe dönüşür.Onun arkasından kara günler gelir.İnşallah onu kastetmediniz.Sevgiler.😙😙😙😙😙😙
Sessiz yağar hüzün yağmuru...
Ve duygu sağanağı...
Kutlarım Fatma Hanım...