Ve Sükûnet; Bi Sus-sana

Isırdıkça kanıyor parmaklar kan kağıtta
Kelimelerin intiharında harfler sallanmakta
Ay kaçmalarına pusudan çıkan bulutlar
Nem vurmuş geceye yıldızlar dizilmiş safta
Parçalanan karanlığın içinde bir şeyler olmalı mutlaka
Bir fırtına kopsun bekleniyor başında
Ve sükûnet; bi sus-sana

Gümbürdüyor gökyüzü ama bir sağanak arama
Patlasa da içi dışı şimşeklerinde yok gücün

Gidenler neden kaldılar
Bir geçmiş güzel yalnız onlar mı kalanlar
Sayfalar dolusu hatıralar
Tevellütten başlayıp payidar kalıntılar
Anıt gibi hepsi karşımızda ruhu taşıyanlar
Vakti zamanın da çocuktular, gençtiler, toydular
Ve sükûnet; aklımda kalan bi sus var

Dikilmiş gözlerimde bayır
Kıvrımlarında patikalar
Yedi duvar bir pencere çıkmasın da
Serenat yok bu gece iz var kalem de
Varoşlar sessizliğinde
Hüznü yalnız atalarımız duymasın diye
Ve sükûnet;

Uzanır göz değmelerim sokaklar dolmuyor
Gam-barlar da tüttürülmüş duman kasvetinde hala
Dönmüyorum bul-barlara haşmetiyle dublelerde namert
Pipolar sönmüş iç çekişlerde azamet
Ağız da parmak pür-olar, sırnaşık aydın-lıklar
Kumpasite sistem de ancaklar
Oysa yaşayan devler neden uyuklarlar

Ve sükûnet; aklımda kalan bi sus var

Dönüyorum ileriye yaşamak neyi getirir diye
Yaktırmadığımız kitaplar paramparça hikmetiyle
Tekrar dönmüyorum geriye
Arabesk hüznü edebiyat parçalar
Yıkılmışlığında kırık pencere
Yerde bir gazete ne yok sence içinde
Ve edebiyat dergileri kaç satıyor bayide

Ee bi sus aklımda kalan bir süs var