Vebal

Ne oldum sanarak çıkıp yükseğe
Tepe taklak ordan inenler de ver
Niyeti yok onun burdan gitmeğe
Dünyayı kendinin sananlar da var

Bin musibet kaartmiyor günlüne
Nankörlüğü düstur etmiş kendine
Boran olup sel değmemiş bendine
Kendini nuh sanıp övünenler var

Şükrü zaaf sayıp böbürlenmeyi
Elinin tersiyle itip sevgiyi
Görmezden gelerek bunca niğmeti
Kin ile nefretle beslenenler var

Nereye gidiyor bunların hali
Nasıl taşırlarki bunca vabali
Açlık çoğu yerde bükerken beli
Tanrı niğmetinden tiksinenler var

İyilik ihsanı rafa kaldırıp
Vijdan merhameti sandığa tıkıp
Dünyanın rengine kanıp aldanıp
TANRI selamına yüksünenler var

Sanki bunlar farklı gelmiş dünyaya
Ahkam kesiyorlar güneşe aya
Nasıl çıkacaklar yarın huzura
Mahşeri alayı yok sananlar var