Vebali Acaba Kimin?

Ben işçiyim sen amir,
Yok sınıf, ikimizde insanız,
Sen zenginsin ben fakir,
Aslında yok bir farkımız,
Zülmetmek düşmez zahir,
Bulunmaz ruhumuzda hakkımız,
İkimizi de sarar koca kabir,
Padişah olsak düşer makamımız,
O zaman neden bu büyüklük,
Neden kaf dağındasın,
Ne için yükseklerde gözlerin,
Dışarda aç kalan insanımın,
Vebali acaba kimin?

Herkes ekmek davasında,
Derdimiz bir dilim ekmek,
Küçük dağları ben yarattım havasında,
Maddi olanı ise sevmek,
İnsanlık bunun neresinde,
Doğruyu söylemek gerek,
Kalır mı sanırsın sende,
Bu işve bu güzellik, bu mekan,
Makamın yerinde durur mu?
Veren de bir, birdir alan,
Sınav dünyasındasın ey kul,
Adam değilsin yoksa paran,
Bu devir böyle gelmiş,
Gider diye mi düşünürsün?
Böbürlenme aydan bak kendine,
Karınca misali küçücüksün.
Sen gül, eğlen, sev sevilde,
Zenginlik katarken zenginliğine,
Harama uzanırken ellerin,
Bahçede kuruyan tohumun,
Vebali acaba kimin?

Nasıl ödersin bu sabinin hakkını,
Sıcağın göbeğinde alırsın bir ananın ahını,
Hiç mi düşünmezsin ey kul,
İnsanlığın hiç mi kalmadı?
Dağları sen yaratsan kaç yazar,
Bugün durur ayakta varlığın,
Yarın cüceler alttan kazar,
Varlığında aldanırsın,
Nazar değer sana nazar,
Şimdi dur bir bak kendine,
Büyük sandığın ruhuna, bedenine,
Makam senin, mülk senin,
At, yat, kat senin olmasına senin de,
Gelir durur zaman,
Vakti gelir son nefesin,
Hakkını yersen bir insanın,
İki cihanda ödemeyemezsin.
Büyüklenirken sen bu dünyada,
Sıcağın kucağında ölen çocukların,
Evladını yitiren babanın,
Bağrına taş basan taze annelerin,
Günahı kimin boynuna,
Vebali acaba kimin?