Veda

Maksadım,
Ne kırmaktı, ne de kırılmak,
Sıradan sorular ve sıradan cevaplardı
Beklediğim.

Bir kalemde silemezsin...
Ben...
Melek değil, ilah değilim.
Derviş değilim, ermiş değilim,
Havayım, suyum, güneşim,
Toprağım...
Kısaca her insanım,
İnsanım...
Benim tepkilerim,
Depremler yaratmalı
Volkanlar fışkırtmalı,
Kasırgalar yaratmalı,
Seller coşturmalı...
Bent vurulamayacak kadar,
Büyük olmalı...

Bunları silebiliyorsan evet
Henüz olgunlaşmamışsın,
Pişmen gerek... Hayat dergâhlarında.

Veda, senin kararındı.
Her fikre, her karara saygım var.
Ben...
Kuzey rüzgârlarının,
Kara iklimlerinde büyüdüm.
Çöl sıcaklarında kavrulup,
İlim dergâhlarında piştim.
Kırıldım ama eğilmedim
Atomlarıma bölündüm ama küçülmedim.

Ben hep aynı yerdeyim
Bu yol... Ne yolcular gördü...
Ben alışkınım vedalara...
Ya sen... Alışkın mısın?
Elvedalara...

(15.04.2002- Ağrı) (efsane)