Veda Sonatı

Bu sokaklarda ağlamayın efendim

Yağmurdan sonra hele fazla geliyorsunuz

Fazla kaçırıyor sizi bazen bir sokak

Bir şehri ansızın sarhoş ediyorsunuz...

 

Bu gündüzlerde ağlamayın efendim

Bir güneş vurur da yine "geçer"sanıyorsunuz

Bir teselli uğruna belki kalabalıkta

Bütün bir geceyi feda ediyorsunuz... 

Bu mezarlıkta ağlamayın efendim

Ölüler ağlayınca duyar mı diyorsunuz?

Bir bakın işitmeyen ne çok canlı var

Ne ederseniz yine; size ediyorsunuz... 

Olduğum şehirde ağlamayın efendim

Hem bir tek siz mi ağlıyorsunuz?

Kim bilir kaç hüzün var etrafınızda

Kendi bahçenizden; "-deniz bu" diyorsunuz.

Olduğunuz yürekte ağlamayın efendim

Havalar bozunca orada, hasta oluyorsunuz

Hastalar iyileşemez doktor hastalanınca

Bir doktor için ömrü; kalpsiz geçiyorsunuz.

Seçtiğiniz kararda ağlamayın efendim

"Bu karar benimdir,ben seçtim" diyorsunuz

Gülmek de ağlamak da yarı yarıya;

Hangisini seçseniz: büyüyorsunuz... 

Ve en çok...

En çok ihtiyarlıkta ağlamayın efendim

Çünkü bütün gerçeği seziyorsunuz

Yüz yüze bakanlar her şeyi görmez

Hançeri dönünce görüyorsunuz...