Vira Aşka Viya Sana

viya!
vokalde sessizlik ve saz arkadaşı yalnızlık
çalıyor aşk/akşam gam üstü bohemini
vişnap dolaşıyor kan ayalarımda
parmaklar yürek d/olanı boşaltma derdinde
vira dedik ya acıya sökük yelkenle
hangi kıyıya çıkacağım meçhul


didik d/idik eskiz cümleler arasında
k/alem heybesinde kelam monatları arıyorken
bugün de düştük bacadan sevdaya
neresinden t/utsam kelimelerin
bağıntı kurdu aşka

ne garip boşken bile
düşevimde kurduğum
her sokağın ayna taşında
okunuşu sen olan keski izlerim var

o kadar çoktu ki
konar göçmezdi evrenimde
her sen-i ayrı kelimeyle giydirsem
gardıroba sığma/yan dizeler

şimdi
naibi yokluk olan
nice kör rengi kağıdın
namına sözlendiğini bilmesen de
bu kalbin sen yanı
atmaya devam e/diyor

ve nice ayrıksı avgının
sonunda visali sen olan emelin
arkında akmaya ahdettim B/asra