Vuslat Soyunacağım

/Ruhuma düştü aşkın, bir şimşeğin ucundan
Ecel kanı içirdi, meleğin avucundan/


Nevrozlu lokmaların genzime dizilirken
Bu sevgiye sağlıksız bir kişilik yükledin
Günde yirmi dört saat aşkından ezilirken
Maskeni atacağın günü nasıl bekledin?
Mutluluk birkaç beden üzerime büyüktü
Zamanım şanssızlıktan utanıp boyun büktü

Sözün aşkla oyunu; dil üstündeki düğün
İşte senin sanatın! Konuşma ustasısın
İmlâya hükmederdin, bu muydu övündüğün?
Ustalık şöyle dursun, kandırma hastasısın
''Unut!'' deme boşuna! Vazgeçersem anmaktan
O zaman kahrolurum kör gibi davranmaktan

Yok, yok, ben değilim can! Sensin günâh varisi
Kaderin cilvesinde veballere çağrısın
Kefenim kefen değil, hatalar entarisi
Soluduğum havada pişmanlıktan ağrısın
Gün akşamı öperken öleyim dedin mi hiç?
Günâhıyla sevişen ölüm izledin mi hiç?

Marazlı hece gibi bir kenara atılan
İsmi hiç konulmamış serkeş şiirler yazdım
Bitmeyen bir öyküydü yıllarca anlatılan
Sen zarar görme diye kendi kuyumu kazdım
Aşkımızı hastalık olarak anacağım
Ölürken hasret giyip vuslat soyunacağım


2011
MAJ