Vuslatlar Mahşere Kaldı...

Bir ummanın ortasındayım
Batmış gemide
Kalıntıların ortasında
Bitmiş bir direniş yaşıyorum
Tükenmiş ve kırılmış umutlarıma
Yüreğimden arta kalan azıkla yol alıyorum
Yolun sonunda ne var bilmiyorum
Simurg veya Zümrüdü Anka'ya







Pervaneleşen kanat sesleri duyuyorum
Yıkıntı seslerinin arasında
Serçeler martılara eşlik ediyor
Öfke kıvamını dindiriyor gidişler
Kalbimin ta derininde
Gül kırılıyor
Gül kanıyor
Yaprağının ucundan







Şehrin gözleri bana bakıyor
En kalabalık ve en yüksek duvarların
Meydan uğultusunu duyuyorum
Denize kentler çizerken kayboluyor paletim
Tuvalde renkler birbirine karışıyor
Ben karışıyorum
Karışıyoruz
Ağlıyorum







Güneş, paslanmış ışığını yayıyor
Bulutlar geceyle yarışıyor siyahlıkta
Yağmurlar çatıları dövüyor
Evin yüreği hüznün melodisine gebe
Yılan sıcağı bir karşılama yaşıyor hazan
Fırtına kömür gibi, süzülüyor kapıdan
Dağılıyor odayı kaplamış sevinçler
Ağlıyor kundakta bir bebe
Emziği düşüyor







Ekin gibi biçiliyor sevgiler
Ölüm, beyaz melek gibi gülümsüyor
Malabadi Köprüsü`nün altından çıkıyor
Saçlarına kum dolmuş gelincikler
Kasaba çalkalanıyor deprem gibi
Zılgıtlar duyuluyor belli belirsiz
Ağlamaklı bakışlar, isyankâr umutlar besliyor
Toprak kucaklıyor hasretlikleri
Vuslatlar mahşere kalıyor










Gaziantep
(Dipnot Düştüm Sadece)
(Beka Yayınları-2008)