Yağmur Kokulu Özlemler

Kırda, hafif de uykuda,
Yaslanmışsınızdır ağaca.
Hayaller gözlere mahkûm,
Gözlerse kapaklarına...
Kirpikler buluşmuş üst üste,
Hapsetmiş özlemleri içine.

Yürek susuz, toprak kuru,
Gölge kavurmakta.
Özleminiz vardır suya...
Damlalar düşer teninize o an,
Ürpertir, gülümsetir, serinletir.
Bakarsınız gök kubbeye,
Dönüyordur mavi griye.
Özlenen çekmekte özleyeni,
Vuslat, yağmura "Medet" demekte...

Artar damlalar,
Ses çıkarır tok tok.
Toz kaldırır topraktan.
Yayılır toprak kokusu,
Çekersiniz yüreğinize,
Siner içinize.

Özlemişsinizdir...
Zaten özlem de bu değil midir?
Özlendiğini bilen,
Özlendikçe damla damla düşen...

Bilir ki özleten;
Bugün susuz ise yürek,
Yarın "Rahmetli" denecek...