Yağmur Öper Gözlerinden

sordum kendime...
sevecek bir yanı var mı bu kentin ?
özlediğim yanımda olsaydı bari
şöyle bir sarılsaydım hasretime
hayır...
mutlaka çıkmalısın istiklale
iki tek de atmalısın ayrıca,
sonra aldırmayıp yağmura
sallana sallana yürümelisin
tramvay hizasında...
ki;
yağmurun şarkısı dokunsun saçlarına
her yanın sırılsıklam
el, ayak buz...




az soluk alıp
yüreğini yoklamalısın...
kulağına hoş gelen ezgi belli ki karşıdaki mızıkacıdan
aslında bu gülen yüz hatırlatır sana sevgiliyi
aklında çocuk gülüşü
ama
adam gibi sevgisi
kızarır yüzün,
tebbessüm dudağında gül...



tükenirken gün
büyük kilisenin önünde dua eden insanlar
hiç ummadığın kadar etkileyebilir seni
küçücük bir kız çocuğu
sımsıcak bir bakışla uzatır elindeki mavi boncuğu
usulca açarsın ellerini
büyük bir yalnızlık düşer avuçlarından
şaşırır yağmur birikintileri
çocuğun gözlerinde ebemkuşağı...



masal burada başlar
dolaşırken kırmızı kaşkollu aşıklar
değişir fikrin
tutar hasret sancıların
daha mı güzel gelir bu kent gözüne
yoksa ...
bu yüzden mi sevgi yağar istiklale ?
yağmur öper gözlerinden...
ağlarsın...
ağlarsın...








ŞİİRLERİMİN NEFESİ BİRSU CANYOL...
ÇOK TEŞEKKÜRLER:)))