Yağmur Rüyası

-Mavi-

Bir büyük İstanbul ağrısını,
Mühür vur,
Kanatsız güvercin öpüşleriyle,
Ve kazı doğmamış bebeklerin,
Parmak uçlarına aşk duasıyla.

//

Melekler ağlıyor!!!

İki es arası yaşam öyküleri...

Denizsiz ölen insanlar tanıdım tek tek,
Böyle bir avuç su için şiir adayan insanlar,
Salavatsız gözlerin derinlerinde,
Kabuksuz yaraların geçmişini taşıyan,
Onlar ki,
Boşluğa düşen hayalsiz karıncaların edasıyla,
Umarlar çalışmak adında yaşamayı,sevdayı,
Sıfatsız damlaların üzerinde asılmış,
Bir şiirin günah sayılan tütsüleridir,
Uçurtma nefesleri,
İşlevlerini yitirir en yavan kaldırımda biriktikçe,
Gök çalkalanıp,
Kalp öbeklerinin doldurduğu,
Bulut bulut kadehlerinde,
Uzun upuzun bir kefen misali sarar dört yanı.

Denizsiz ölen insanlar tanıdım,
Kurumuştu dilleri ve pul pul olmuştu derileri,
Bazısı dönüşüp bir dülger balığına,
Yokluğu aramaya çalıştı,
Bazısı bir deniz kabuğu olup,
Geceyi na öyle şah damarından yarıp,
Diledi ay ışığına damıtmayı.

Denizsiz ölen insanlar tanıdım,
Toprağın t'sinde dövüşlerin en iğnelisine tutuşup,
Suya ulaşmaya çalışan.

Sunu//

Denizsiz ölen insanlar tanıdım,
Her lahza apaçık alınların ortasında bir yüce rüya,
Yanık kaderlerinin köz ateşinde,
Üzerlerine Allah rahmet indiredursun,
Bu diyarda olmadı bari,
Öte yanda suları bol olsun...