Yağmura Benzeyen Kadın
pencerelere çökünce gece
yaşamın tenlere giydirdiği
yorgunluk
bozkır kuraklıklarında kaybolunca düşler
susardık
şehir sessiz
yok çay kokusu
gökyüzü de korkunç yalnız
kalmamış uçurtma izi
ay karanlık
aynı çingene martı çığlık atıyor
içimde yankılanıyor sesi
bilebilsem, nerede unutulmuş
bakışlarımda ağlayan keman tadı
ellerim güneşi tutabilecek yangın
sevdayı mühürleyince
yağmura benzeyen kadın
nasıl anlatsa, nasıl
rengini unutur sevinçten ağlamanın
şehir sessiz yok çay kokusu gökyüzü de korkunç yalnız kalmamış uçurtma izi ay karanlık
sessizlik bu şiir alkışa değer ve alkışlar duyulmalı
şimdi bir başlık bu, insanın hayal dünyasının prangalarını çözen bir kadının yağmura benzemesi, öyle güzel, öyle güzel...
unutulan ağlamanın bir rengi göz yaşlarının rengi olduğunu hatırladım yine
tebrik ve teşekkürlerimle Nilgün Abla çok iyi bir çalışma...
harika bir şiir beğenerek okudum içten duygular elinize yüreğinize sağlık ilhamların bol olsun nilgün hanım sevgi saygılarla👍
👶👍😙👑 hangi yana baksam sennnnn hangi bana baksam sen
anlarmısın benim dört bir tarafım sen...
gecem sen gündüzüm sen
şiirim sen nefesim sen
martı kanatlarında ki özğürlüğüm sen...
sen yeşile çal hayalleri ben yeşilde doğayım yeniden sayfalarda...
daha ne denilebilir ki çok güzel şiirdi ablacık