Yağmurun Elleri Dokunur /hayal

Yağmurun elleri dokunur sitemkâr bir sonbahar ikindisi
Banka oturan yapışkan yalnızlığa apansız
Bilindik yüzün bilindik sözü
Aydınlık fısıltı olur akar yüreğe
Mazi köküne bağlı ağıtlar yoklar çehreyi
Çöreklenen hicran bulutları tam da aralarken yüzünü
Deli bir şimşek çakar
Yıldızlar yüzünü döker memnun
Düşer yüreğe yıldırım
Gerisi... Gerisi
Kül ile duman
Dumandan yükselen harfler
Adını dokur... İtalik vurgun
Ve gözyaşı bulanmış ismine

Ense köküne dokunan ürperti müjdelerken /
Doğacak günü
Alnına güneşin gözleri değer
Alaz alaz... Uyandırır teni
Ve tene düşen yalnızlık... Hayal
Avuç içine bırakır devşirme çiçekleri
Kim bilir hangi bahçe tarumar?

Payına düşen tütsülenmiş mutluluk
Isıtır güz ikindisi beklentileri
Gözlerine ışıltı çöker mavi
Gönül olsunlara razı
Tik taklarında can atar zaman
Tası tarağı toplar hüzzam dünler
Yarınlar muamma
Hisseye düşen mi an?



Söz gülen yüzünü gösterir
Damıtır imbiğinden hırçın hüznü
Bertaraf
Can keser tüm varlığı

Git hâlinde hüzün
Gel hâline sevi düşen



Neden sonra yağmur kaçak ellerini çeker
Sonbahar ikindisi
Bank orta yerde bir belediyenin ismine ram
Ve üstüne kazılı nâmeyle kalır
Saç teli dokunur yüzüne rüzgârın
Sarıya keser zaman

Ve durmaz zaman değişir devran
Galebe çalar ya ilkbahar şen şakrak
Yeşil tonunda sevda çiçeğe durur
Gözeler avuçlarında su içirir
Dudağa
Gamze çukuruna gizlenen gülüş fışkırır
Apaçık



Bir papatya beyaza durur salkım saçak
Gül uğruna ezilen kır çiçeklerine dönülür
Ölünür kır çiçeklerine

Kokusu sarar ruhu buram buram
Taç olur başına bir serenat arkası
Nisana düşen yağmur
Sırılsıklam, küskün gelin çiçeği

Kokusu yayılır vuslat bekleyenlere
Vuslatı vurur zaman



tarsus/2008
4.12.2008 saat:12:02