Yalancıymış Şarkılar

Vuslattan dönüyorum / ağır yaralı ruhum!

Uzatsaydın ellerini
Avuçlarına bayramlık gülüşlerimi sürecektim
Kuşlardan şarkılar öğrenmiştim seni severken
Açsaydın kapını,
Başımı saklayıp göğsüne
Bütün sessizliklerimi sende bozacaktım
Irmağından doğacaktım
Taze baharların yamaçlarına

Mavi gözlü bir kızımız olacaktı örneğin
Saçlarında şiirler örecektim
Hayata neşeyle selam verip,
Gözlerinde böğürtlen kokulu sevdalar demleyecektim...
Hep seni dinleyecektim
Zamanın sen vakitlerinde

Ölürken bile hiç üzülmeyecektim / ellerin olacaktı ya ellerimde!

_Açılmadı kilitlerin...

Bu yüzden ruhuma yamalı gülüşler astım
Acılarıma eskimiş maviler sürüyorum durmaksızın
Ağrılarıma eylülden kalma hüzünler eşlik ediyor
Üşüyor kentlerin temmuz ikindileri
Yağmur düşüyor gözlerimin şafaklarına
Bilsen sesim nasıl irkiliyor,
Yalnızlığın en tenha boşluklarında

_Ağır bir senfoni oluyor aşk,
Keşkelerin istilâsıyla yorgun düşen dudaklarımda...

Yüreğim günün koynuna b/asıyor
Eksiltili satırlarımı!
Yarım seslerimin temaşasından yorulmuş olmalı ki günbatımı
Geceye dayıyor sırtını

Ve uyku düşmanı bir gece düşüyor
Kirpiğimi astığım kirişlere
Kapandı bak işte !
Kapandı gün pencereme...

Açsaydın kapını,
Hiç kapatmazdım ışıklarımı !

Ve görseydim gözlerinin bana bakışlarını
Bu kadar unutmazdım tan ağarmalarını !


O günden beri,
Şarkı söylemiyorum
Ve hiçbir çocuğun gözleri mavi değil...
Vuslatımdan dönmüşüm
Belkide ölmüşümdür
Kimbilir....


(ben sokakta kaldığım günden beri bütün sokaklarda duvar yazılarım var / bir sen okumadın yâr !
)

13 temmuz