Yalnızlığa Dersin Bir Şiir Daha...

Kirpikler pınardan kovaladıkça
Yaralı ceylanlar
Yuvarlanır
Düşer yanaklara
Süzülen toynaklar seyrelir
Narin - yumuşak - ince
Akışkanlığın izine bir resim
Çizilen kalp ezilir
Acısı işlenir nakış nakış
Vebalin boynuna
Basmadık boşluk bırakmaz
Selleri çamur olur kurudukça
Tırnak geçirir hayata
Kör gölge heybet olsa
/.../

Yalnızlık güzeldir mecbur olunca
Günahları toplatır yıkıntılar arasında
Dönülmez gururu bulur takarsın yakana
Böyle gelip böyle biten sevgiler
Beklide bir hiç uğruna / yanar sevda...

Sığınaklar aratır karanlıklarına
Olmayan ülkenin bulunamayan kentinde
Kutsalmış gibi vurursun kendini yollara
Kutsanmış kadehlerde şarap gibi esrik
Çulu parçalanmış bir içi geçmişlik
Kalamazsın, sığamazsın hiçbir yere
Yalnızlık takılır koluna
Unvanı sultandır / cinsiyet a ra ma

Bir başınalığın hiçliği çoğalır
Boşluklar aslına ehil
Dövme gibi çeker uykularından
Bir şiir daha dersin bu şiir
İhtimalin kalem izlerinde