Yalnızlığı Ve Sensizliği

yavaş yavaş süzülen akşam güneşi
yüreğime yaktı hasretlik ateşinı
semada yarışan karabulutlar
ağlama saatimin ulağı
gökyüzü siyah elbisesine büründü
içimdeki hançer yerine oturdu
sahte yıldızlar tek tek uykuya yenık düstü
göz kapaklarım inadına uykuya rest çekti
sokakların azgın devi lallaştı
ruhumdaki yakıcı feryat canladı
hayallerim ısısz kaldırımlarda patlıyorlardı
naralarım sokak fenerlerınden akıyordu
acılarım şehri güllerin kokusundan esir alıyorlardı
yalnızlığım denizdeki yakamozlardan ağlıyordu
kağıtlarim kalemim vuruşlarını mısafır edıyorlardı
kalemim elımin sessızlıgını bozuyorlardı
elim yüreğim kanını harflendırıyordu
kanım yalnızlığı , sensizliği şekillendiyordu..
yalnızlığı...sensizliği.....