Yalnızlık Çiçeği...

Yoklarınla filizlendirdiğim
Yalnızlıklarınla beslediğim
Sensizliklere sürgün verdi
Yalnızlık çiçeği

Akşam güneşlerini toplar
Kör geceleri saklar yapraklarına
Hasret rüzgârı vurdukça dallarına
Bir ihtimal gömülür toprağına
Çiçekleri büyür yalnızlıklara

Belki ekmezdim
Gitmelerin vakti bilinse
Bilsem ne zamanlar
Gitmek için
En doğru zaman
Hep ben apar topar
Kanan ve kanayan yanlarım
Ben ve yalnızlığım

Ne kadar çok gitmişsin
Benim iklimlerimi
Benim yağmurlarımı
Benim yalnızlığımı
Bilir bu yalnızlık çiçeği

Dur!
İsteme İstanbul!

Sana emanet edemem
Oysa sana mutlulukları bırakmıştım
Lalelerinden ayıramam
Bencillik olur bu
Ben bencilim ki!..

Gamlarımı yüklendikçe açtı çiçekleri
Kırık kalplerden çıktı kökleri
Adı
Yalnızlık çiçeği...