Yanlışın Yıkanış Uykusu

?Dedi ki çocuk ;
Melekleri gördüm inanmasa da duvarlar... oradaydılar!
Öyle güzellerdi ki melek olmaya karar verdim...
Büyüdüm,sana geldim.?

Uyu...
Sekiz yaşının gözlerini tak ;
Hiçbir borcunun olmadığı dünyaya bak...
Ellerin büyüsün bırak ve değişsin boyun ;
Sen büyü de küçülsün her şey...
Ezdiğin geçen zamanın kırığı, değdiğin asıl dünya ;
Damla damla eriyor duvarlar, her yer fukara karanlık,
Ateşi 3 mum koca bir çikolatalı pasta...
Öyle tatlı öyle güzel gökyüzü hüzne yoksun.
Beton soğuğu değmemiş toprağından adımlayarak uzan yıldızlara geçecek zaman...
Yanıma gel!

Hüzün denizinin isyanı göğe tırmanamayan zamana,
Korkma!
Tam altında ilk yalanın cam kırıkları sonrası,
Ve yıllar sonrası...
Karşında ağlayan benim ,
Sayısı belirsiz doğrusuzluk çevremizdeki sis ;
Tüm insani zaaflar... dünyevi zevkler.
Sarıl boynuma,korkma ;
Çirkef,sahte,insan,para...sarsıntı bundan,
Bir tüy kopar kanadımdan...ver onlara.
Bu sevgi! Değiştirecek her şeyi.
Bil ve uyan !

?Dedi ki kadın ;
Geçen her geceye inat doğan güneşin ışığı penceremizdeki,
Ve muhtaç değiliz zamana,ışığı bırakmadığımız sürece,
Sevgi ise her yanlışın silgisi koynunda uyandığım müddetçe.
Huzur bizim yamacımızdaydı dün gece !
Canım sevgilim...
Günaydın!?