Yaşam Destanı

Hakkın emri ile balçık çamurdan
Mayası var olmuş, Turabdır İnsan
Ayrı bedenlerden, bir damla sudan
Hikmetle ?konulmuş? lütuftur İnsan.

Bir çiğnem et oldu, karışım sudan
Hücreler oluştu, o tek damladan
Ruha emredilip, arşı aladan
İzzetle ?sunulmuş?yücedir İnsan.

Başlangıçta, bir fasulye tanesi
Tamamlandı dokuz ayda bünyesi
Üç haftalık iken, kalbinin sesi
Cismi şekil ?almış? cenindir İnsan.

Kusursuzca kemik, etle gerildi
Emir komutası, beyne verildi
Besin için göbek bağı yarıldı
Bir zarla ?sarılmış? şirindir İnsan.

Akılla donanmış müthiş zerresin
Sure yetmiş altı, Hakkın emrisin
Yetmiş trilyondan, mevcut hücresin
Duyguyla ?karılmış? derindir İnsan.

Enfal, Zümer, Mümin, Mürselat, Şura
Nahl, Kadr, Nebe, Cin, Kehf ile Vakıa
Sana sadık dosttur, ol toprak ana
Sureyle ?yorulmuş? kıymettir İnsan.

Ağlayarak doğar, merhaba dersin
Altı ay annenin, sütün içersin
Her geçen gün büyür, şekle girersin
Zemzemle ?durulmuş? cevherdir İnsan.

Üç kiloyla elli santim doğarsın
Mutluluk yaşatır zevke boğarsın
Minik beden, bir kundağa sığarsın
Kucağa *kurulmuş* bebektir İnsan.

Günahsız sabisin, cennet kokarsın
İkisinde, süt dişlerin takarsın
Üç yaşında, emekleyip kalkarsın
Yaşama?sürülmüş? serhattır İnsan.

Beş yaşında kemik doku erişir
Altısında boy bos atar yarışır
Yedisinde okullara karışır
İlme heves ?salmış?güneştir İnsan.

Sekizinde açan, gonca gül gibi
Dokuzunda işler makine gibi
On yaşında bellek bilgi mucidi
Cehaleti?silmiş?yahşidir İnsan.

On ikide, zambak olur açılır
On üçünde tohum gibi saçılır
On dördünde yanından mı geçilir
On beşinde ?bilmiş?zekidir İnsan.

On altıda eser kavak yelleri
On yedide geçer lise yılları
On sekizde büyür sakal kılları
Kuvvetini ?almış?aslandır İnsan.

Yirmisinde asker olur yurduna
Vatan borcu kutsal biner sırtına
Yirmi ikide düşer yaşam derdine
Çizgisini ?bulmuş?mimardır İnsan

Yirmi beşten sonra evlilik sınar
Otuzunda yiğit cengâver çınar
Otuz beşte olur bir duru pınar
Kırk yaşında olmuş meyvedir İnsan.

Kırk beşi bulunca yorgunluk başlar
Kırk sekizden sonra marazlar haşlar
Ellisinde boşa! zenginlik düşler
Bedenen ?yorulmuş? varlıktır İnsan.

Kan çekilir, deri sarkar buruşur
Elli birde saç ensede yarışır
Elli dörtten sonra hazan erişir
Her zora ?sürülmüş?sürgüdür İnsan.

Elli beşte artık kendin salmıştır
Elli sekiz yoktan dersin almıştır
Altmışında yaş kemali bulmuştur
Elekten ?süzülmüş?danedir İnsan.

Altmış iki sohbet ehli kanidir
Altmış beşten sonra dünya fanidir
Yetmişinde can yoldaşı yaridir
Zorluktan ?ezilmiş?kevgirdir İnsan.

Yetmiş beşte kaçar oğluyla kızı
Ölüm ister artık hiç gülmez yüzü
Seksenlik çınarın vecizdir sözü
Tecrübe ?dizilmiş? sözlüktür İnsan.

Görür ise doksan yaşın üstünü
Dikmek gerek heykelini büstünü
Toprak bilir dertleşecek dostunu
Yüz yaşta ?yazılmış? Tarihtir insan.

Zaman gelip geçmiş ibadet yoksa
Bol günah işlemiş sevaptan çoksa
Allah için himmet, hayırı yoksa
İmtihanda ?kalmış? düşkündür İnsan.

Asırlık çınardır yüz yaşı bulan
OZANMERDAN ömrü kılma sen talan
Ömür baki değil, olursun yalan
Dünyaya ?çakılmış? Fanidir İnsan.