Yaşarken Ölmenin Daniskası Yokluğun

söz olsun !
kanına karışmayacağım bu gece
sırtından ter olup akmayacağım
dudaklarıma banarak anlattığın aşkı
söz olsun !
yazmayacağım bu gece
söz....





beyhude beklemekten,
ihtimallerden,
vaziyetini tahmin etmeye çalıştığım hallerden
sıyrılıp,
imkansızlıkları,
pişmanlıkları,
yürekteki acıları
yazmayacağım bu gece
söz...





bizim trajediden örnekler verip,
sevebilme ihtimalini,
saman altından suya katmayacağım...





hiç tefferruat bırakmadan
akşam güneşinde suretini
sabah ayazında kokunu
unutmaya çalışacağım...
hatta,
aşk ayağa,
dert güle düşecek belki
senden öte ne söylesem safsata olacak...
damla damla is yağacak gönlüme
asıl müşkül olanı
asla tasavvur etmeyeceğim...
söz...




zorlarsan şayet
hayra yormalısın bu şiiri...
fırtınalardan kül kalacak
aşklardan öykü...
ondan bu burukluğum
inan !
bir nimetti varlığın
ama
yaşarken ölmenin daniskası yokluğun....







/işin garibi
bitti şiir,
sözümü tutamadım yine.../