Yazgı

Karanlığa teslim olan kabahatlerin
Alacalı saatlerinde
Gözlerin inerdi şehre,

Ben
Tanrının yazgısına küfrederdim,
Çocukluğumu iğfal eden insan müsveddelerine
Bir de yalnızlığa lanet ederdim,
Ne de olsa;
Duam köpeğinkinden hallice...

Ölüm nakışladığım gündüzlerin
Amel defterine kara çalan gecelerinde

Kursağında yaşam kalan
Gözlerinden heves akan
Dili ağulu bir rüya doğururdum

Koynuma sokulan gerçekliğe...



Sen bilmedin;

Ben korkulu ayazların
Yüzüme bahşettiği çatlaklardan
Ve
Tanrısız kalan kavimlere gümüş tepside sunulan helaktan feyz alıp,

Ruhuma kem bakanların gözlerini,
Nuh'un tufanına kattığım gözyaşlarımda boğdum...


Sırt dönmeden payıma düşen kıyama
Küfre yataklık yapan deryalarda kandırılmış ruhları
Evlatlık aldım...

Analık hakkım varsa
Bir tek bana haramdır...
Gerisi alacak hesabımda biriken helalliklere sayılsın...



Çatılara tünemiş baykuşların
Ürpertici bakışlarında belirginleşen
Kırlangıç ürkekliği hayal mi?

Ya da

Etine dolgun muhabbetlerin
Üç vakitli kehanetlerinde
Deniz kokusu özleyen çocuk kahkahalarını aramak

Ve arındırmak bedeni karaya çalmış sevdalardan
İmkânsız mı dersin?


Soruları cevapsız bırakan
Bed yüzler var otuza dayanmış yaşımda...

Sabahları pencereme konacak serçeleri
Sevdamdan biriktirdiğim umutlarla
Doyurmam mümkün değil.

Ola ki
Sen içime işlensen bile baharın sırtladığı yağmurlarla
Kapısına yüz sürdüğüm bir yemini
Başında çöp kırarak bozabilir miyim dersin?




Mart'2010 Aydın...