Y/azık K/almadı Umudum

Seni yazmakla başladı herşey
lisanım sen olalı beri
ismine konudur her şiir!


Sukûtumun yankıları sesine çarparken
biliyordum istikbâlsiz bir noktada biticeğimi
biliyor ve susturuyordum
o temmuz gecelerinde sen kokan sesimi
sen ne kadar hayra yorsanda
ben şerre gizliyordum
ikindilerimi süsleyen sesinin
bilmem kaç gün sonra kesilişini

Şimdi ve sonra...

Yeni yetme sevda budalası bir zamanda
yağmurlar topluyorum akşamlarıma
yüzünle uyanmam kâretmiyor ayrılığıma
bu şaşkınlık buhranında...

Bir dervişin selâmında saklı bereketi sunan gözlerin uğruna
tutunmaya çabalıyorum bu heba ömrümün son kıyısına!

Denizler geçiyor gözlerimden
dilime peltek sözcükler dolanıyor
dara çekilirken düşlerim
ilmeği senli şiirler tutuyor!

Şimdilerde z/aman vermiyor matemler
kibirli umutlar yaklaşmıyor y/anıma
bakışlarına çiğ düşmüş anılar dolanıyor ayaklarıma.

Şimdi ve sonra...

Ağlıyorum şahitliği bırakıp sana!

ve seni yazmakla bitti herşey!

(sanatı benden kurtardın)