Yeldeğirmeni Sevdalar / Gökkuşağı

/...Yeldeğirmeni sevdalar tükendi artık
Gam değmiş, hicran değmiş yellere
Susuzdur gayrı lebler
Unut! Bitti!
Hep bana, hep bana Trendli sevgiler devri..../

Sen gökkuşağını kendin kaybettin!

Tüm renkleri boca et istersen kat birbirine
Fırlat göğün dört bir ötesine
İstemekle olmaz da; uğraş yinede
Yapamazsın artık döl tutmaz.
Öğrenirsin ki:
Alâimisema (gökkuşağı) altından bir kere geçilir!
Yapması olmaz. Dahası boya da değildir
Kendi kendine gelir o bir yel peşinden,
Bir şeyler söyler ve gider
Lisanının tercümesini bile beklemeden
Bir süreliğine görünür ve bir hakkın vardır
Kullanabilirsen;
Sonra mı?
Keşke'ler inle baş başa bırakır seni
Biner geldiği yele senin umutlarını heybeleyerek.
Sonra ağlar senin haline!
Gözlerinden yaşlar dökerek!

Öğrenmişsindir.
Senin değildir o bir sürelik/kerelik emanettir.
Ve sen kaybetmişsindir...
Sonra gök/kuşağını alır götürür çözer başka sen/lere...!
Altındakilere sadece yaşlarından döker
Ancak karıştırabilirsin kendininkilerle...
Beklersin belki bir daha ...?
Ama gelmez!...

Onu hep bir yaş öncesi /düş sırası görürsün.
Der ki: hayatta hiçbir şey için
Geç kalınmış değildir!
Sadece geç kalınmışlıktan başka!

Ağlaması da bundandır işte!