Yıkanır Yüzüm Yokluğunun Hüznünde

ne olurdu biraz daha yaşasaydın
ya ben büyüseydim ya sen küçük kalsaydın
acelen vardı bilemezdim
ismini ezberledim
eğlendim bir zaman
dolandım büyüdüm sandım
büyüyen başımmış meğer geç anladım
acı da olsa yanarak kavrularak
yıl sayarak bayramlarında ağlayarak
yanıla yanıla yalnızlığımı anladım
sessiz sessiz ağlarken görmedi kimseler
yağmur gibiydi göz yaşım
tenha köşelerde akarken üçer beşer
tek farkı vardı düşerken
yanaklarımı yakardı gözlerimden inerken
yıkanırdı yüzüm yokluğunun hüznünde
yoklarla varlar oynarken çocukluğumla
sessizliğinde yüzünün hayaliyle oyalandım
boşluğunun karanlığında
ne koyduysam yerine dolduramadım
boş kaldı hep bir yanım boş ama çok ağır
zaten boşmuş sensiz olan dünyam
yetmedi sonra dediler annemi çağır
geldi bak yer sağır gök sağır
acı acı içtiğim zehir yıllar
göçtüğüm her diyar
yürüdüğüm her yol ve yer
onlar durur ben giderim ama
durdukları yerde beni yer
yalnızlığına arkadaş yetişmiş olmalı yanına
gideli hayli zaman ama
ordan haber yok bu yana
burda olmadı bari orda olsun be felek
çok değil istenen dilenen senden
iki beden iki beyaz gömlekte
artık yeter sen el çek


(babam 19 yıl sonra sıkıldı annemi çağırdı)