Yıkılır Önce Kentler

yıkılır önce kentler
bir sıradanın elinden tutarak çözülür
sen beni burada bırak
bir kır kahvesinde
bir yol üstü kamyoncu lokantasında
tenim sevişir nasılsa
kendi boşluğuyla






yıkılır önce kentler
sırtımı dayadığım bütün duvarlar çözülür
bir sinir harbi
bir çift güvercin
yuvasından fırlayan elaya
kendi varlığını düşürür
adam değildir artık






yıkılır önce kentler
bu şehirde bütün yüzler yalancıdır zaten
aklını kaçırır
seni anımsatan puslu ışıkları yalnızlığımın
beni uzak ihtimallere soyutlar






bir çiçeği bekler gibi
bekler adam
yıkılanları, yitirilenleri serseri






black_1