Yine Gece Yine Hüzün Yine Sen
Yine gece
yine hüzün,
saat gecenin sen vakti.
geçiyorsun,
bu şehrin akşamlarından..
her yanım karanlık.
seslensem,sensizlik..
bütün ışıkları sönmüş bu kentin.
Sen sevgili
kandilime alev,
yüreğime ışık ver..
sessizliğime ses düşür..
sensiz bu şiir,
avuçlarımda pul pul dökülüyor.
sen,
yüreğimin
tutuksuz mahkumu.
sana sürgündeyim..
vurgun yemiş olsa da bu sevda
baharı alıp götürsen de benden,
sen,papatyaları ekiyorum gönlüme..
belki,dönersin diye..
bitmiyor sevgili
sensizlik hiç bitmiyor...
kimbilir,
bu gece,
yağmurlarda özenip
ağlayacaklar bana...
gitmeliyim artık..
seni sevmeyide almalıyım yanıma....
yine gece
yine hüzün
saat gecenin sen vakti...
söyle sevgili...
şimdi ben,
adı ,sen olan
yalnızlığı mı sevmeliyim.....
güneşler ...ki içimdeki, bir intihar akşamının habercisiydi karardıkça geceden de farkı kalmadı gündüzün
ve hüzün
-uçurtmayı vurana değil- -uçurtana gökyüzün- ...bir daha hüzün
der gibiydi sanki şiir, izdüşümsel bir ahenkte ve bizim indimizde, kayıp kentlerimizde
sahi tüm takvimsiz zamanlarıma bedel olan bir an'dı o gecenin -SEN- vakti
tebriğimdedir dizeler
a t l a n t i s / öncü ve bir o kadar da korsan filikalarla bir /💀
Evet sönmüş ışıklar varsa bir kentin gökyüzünde sevgili bakışlarının uzaklarda olduğundandır...
Giderken yanınıza sevgiliyi sevmeyi almak güzel bir fikrin faydalı bir hissiydi.
Zinhar büyür karanlık... Çok güzedli deyerek tebriklerimi sunuyorum kaleminize.
..teması duygusu hazırmış ve uzun süredir bekliyormuş gibiydi yumuşacık uslubu yalın ifadeleri mısralar teşekkürler şiire..tebrikler...