Yokluğun Zamanı Üşütürken İçimde Kaç Şiir Yandı

akşamın kızılı düşüyor
gözlerimin şafağına
kirpiğimden damlıyorum
bir ölüm yamacına
yokluğun ayarsız bir zaman
doldurmuyor vakitleri
hiç çalmıyor varlığına

_hasretle büyürüm sana...

sabahlar üzerime çöküyor
ey geceyi avaz avaz söyleten sevdam
hangi ara kayboldu güne aydın olman?
ruhum nöbeti dolmayan bir sarada

_üzgünüm yokluğundan yana...

ay düşerdi bakışlarından yüzüme
ısınırdı üşümelerim
elzemdin fanilikler arasında
yaşım kadar kapanmıştım ayaklarına

_sarmaş dolaş ağrılardan sonra...

(buz tutmuş bir zamanda geçmiyor ağrılar...

26 mart
28 mart 21:00