Yokluğunda..

Aralık ayı
Kış ortası...
İstanbul semalarında
parlıyormuş pırıl pırıl
gülümseyen bir güneş
Ne farkeder ki ?
Kasvet içimde benim.
Kapkara yağmurları yağıyor
içime hüznün.
Gök gürültüsü son sözlerin.
İçimde benim

Şimdi..
Ne sesim var,
ne nefesim.
Ne şen gülüşlerim.

Bir hüzün denizinde
yüzer gemilerim
Tat vermez artık
dost sohbetleri

Yokluğunun yakıcı izleri
dinlediğim her şarkıda
Bir boşluğa dalar gider
o en çok özlediğinden
mahrum gözlerim.

Muhtaçken
ölesiye varlığına
düşlerimde
görmek istemem seni.
Sırf
yaşamamak için
uyandığımda
hasretinden çok dokunan
o derin boşluğunu .
ve daha da kahrolmamak için
anmam geri dönüp
senli hatıraları...

Düşsüz uykulardayım şimdi.